ေႏြဦး
ဆို- ကိုေအာင္ဖုန္း
ေမာင္ေမာင္ၫြန့္
ႏွင္းေႂကြ(ၾကြင္း)ေလးေတြ တျဖည္းျဖည္းကဲြကာ၊ ေႏြဦးေပၚသစ္၊ ပုရစ္ၫွာခ်ီခ်ီ၊ အင္ၾကင္းသႏၲာေသြး၊ ခုလိုၾကဴသင္းေမႊးမွျဖင့္ တေရးေရးျမင္မိ၊ တေဆြးေဆြး ဘ၀င္မခ်ိ၊ ေနထိသည့္ မာလာႏြယ္၊ ၫႈိးလ်ကာ ပူပံုေတြႂကြယ္ ညစဥ္ညတိုင္း တိမ္မိႈင္းရိပ္၀ယ္၊ လေရာင္ကြယ္ရင္တကယ္၊ စက္ခန္းသာေဆာင္လယ္၊ အားငယ္ပါတဲ့ ေမာင့္မွာ တကိုယ္ထဲရယ္။
ေအာ္- မ, ဖိုစံုလင္ ခြန္းတံု ့တင္လို ့ ေက်းငွက္႐ႊင္လို ့၊ သိုက္၀င္ရိပ္နန္း၊ ေႏြဦးဆန္း၀ယ္၊ ေခၚတမ္းၾကင္နာ၊ ဘာသာလူႏွယ္၊ ဥၾသငွက္ကေလးတို ့ရယ္၊ ဟိုပင္ယံေ႐ႊယင္းမာက၊ ေတးသံသာဖဲြ ့ကာ ၾကည္စယ္၊ ရယ္႐ႊင္ပါလို့ ေမာင့္ကိုၫႊန္းသည့္ႏွယ္၊ ပူပူ၀န္ေႂကြးရယ္နဲ ့၊ ေဆြးရတဲ့မိန္အက်န္၀ယ္၊ ေရာ္႐ြက္၀ါတို ့ သက္ေႂကြဆဲ၊ ေဖာ္နည္းသူမို ့ မ်က္ရည္၀ဲျပီကြယ္။
No comments:
Post a Comment