ဆရာႀကီး ဦးဂုမၻာန္
ျမန္မာ့အႏုသဘင္ အမွတ္ (၁)
ျမန္မာ့အႏုသဘင္ (၁)
သုမဂၤလာအေပါင္းႏွင့္ျပည့္စံု၍ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ တိုင္းက်ိဳးျပည္က်ိဳး၊ သည္ပိုးေဆာင္ရြက္ အျမဲ ေအာင္ျမင္ေတာ္မူၾကပါေစ…
..“ျမန္မာ့အႏုသဘင္”..
ကၽြန္ေတာ္တို႔တိုင္းျပည္မွာ တိုင္းသူျပည္သားလူအမ်ားဟာ အေတြးအေခၚ၊ အယူအဆ သင့္ေလွ်ာ္တဲ့အခ်က္မ်ားျဖစ္လာေအာင္ ျမန္မာ့တူရိယာဂီတသဘင္ပညာနဲ႔…. ေရွးမူမပ်က္၊ ထံုးတမ္းစဥ္လာအရ… စီကံုး၊ ေရးသား၊ သီဆို၊ တီးမႈတ္၊ ကခုန္ပံုမ်ားကို ျမန္မာဆန္ဆန္ ျပဳလုပ္ႏိုင္ၾကဖို႔ အခြင့္အခါေရာက္လာတယ္….။
တိုင္းသူျပည္သား လူအမ်ား အေတြးအေခၚ၊ အယူအဆ မွန္ကန္လာေအာင္… တူရိယာ၊ ဂီတ၊ သဘင္ပညာမ်ားနဲ႔႔ ဆြဲေဆာင္ရာမွာ… ျမန္မာ့တိုင္းရင္းျဖစ္တူရိယာမ်ားႏွင့္ ျမန္မာ့အသံ၊ ျမန္မာ့ဟန္မ်ားနဲ႔ ျပဳလုပ္ရတာ… ပိုၿပီးေတာ့ ခရီးေရာက္မွာကိုး…။
အဲဒီေတာ့.. ဒီကိစၥကို (ကၽြန္ေတာ္တို႔) အခု ဆက္လက္ၿပီး တင္ျပဖို႔႔အေၾကာင္းမွာ… (ကၽြန္ေတာ္ဆိုလိုတာက) ျမန္မာ့မူ ၊ျမန္မာ့ဟန္၊ ျမန္မာ့တူရိယာဂီတသဘင္ပညာရဲ႕ အေျခခံဟာ ျမန္မာစာျဖစ္ပါတယ္…လို႔႔။
အဲ့ဒီလို ကၽြန္ေတာ္က ဆိုလိုပါတယ္… ၿပီးေတာ့.. ျမန္မာစာဟာ ျမန္မာ့တူရိယာဂီတရဲ႕ အေျခခံျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းကို ေျပာၿပီးတဲ့ေနာက္….. ဘယ္တိုင္းျပည္မွာမဆို၊ တူရိယာဂီတသဘင္ပညာရဲ႕ အရိပ္အေယာင္ဟာ… တိုင္းျပည္ေပၚမွာ တည္ေနတဲ့အတိုင္း…. တိုင္းႀကီး၊ ျပည္ႀကီးမ်ား လႈပ္ရွားၿပီးလာတဲ့အခါ၊ ေျပာင္းလဲၿပီးလာတဲ့အခါ… သူတို႔လည္းပဲ တူရိယာဂီတသဘင္ပညာလည္းပဲ… အသြင္ေျပာင္းျမဲ ထံုးစံပဲ။
အဲဒီေတာ့.. မ်ားမ်ားမဟုတ္ဘူး၊ (ကၽြန္ေတာ္တို႔) လြန္ခဲ့တဲ့ျမန္မာမ်ား အုပ္စိုးတဲ့ အခါတုန္းက… ျမန္မာမႈ၊ ျမန္မာ့ထံုးတမ္းအစဥ္အလာ ..(အခု).. အရာရာေပါ့ေလ..၊ ျမန္မာ့တူရိယာဂီတမွာ ..(အဲ).. ကြပ္ကဲအုပ္ခ်ဳပ္မယ့္လူ ရိွတယ္၊ ခ်ီးျမႇင့္ေျမႇာက္စားမယ့္လူ ရိွတယ္၊ ျမန္မာ့သဘင္ဝန္မ်ားနဲ႔ သူ႔ဟာနဲ႔သူ ရိွလာရာက… အဂၤလိပ္မ်ားတက္လာတဲ့အခ်ိန္က စၿပီးေတာ့… (အဲ့ဒီအခ်ိန္ကစၿပီးေတာ့…) ျမန္မာ့တူရိယာဂီတ(တူရိယာဂီတ)သဘင္ပညာေတြဟာ အမ်ိဳးမ်ိဳးအုပ္ခ်ဳပ္မယ့္လူ၊ ၫႊန္ၾကားမယ့္လူ မရွိတဲ့အေရာက္၊ ေကာင္းႏိုးရာရာ တီထြင္ၿပီးေတာ့… အပ်င္းေျပ၊ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္သေဘာမ်ိဳးကို… ကြဲျပားသြားလိုက္တဲ့အမ်ိဳးေတြက စံုသြားတာပဲ…။
အဲ့သလို ကြဲျပားၿပီးေတာ့၊ မူအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ထင္သလိုျဖစ္လာၾကတဲ့ အရိွန္အဝါဟာ… ကေန႔အထိ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခံရတုန္းပဲ…။
ၿပီးျပန္ေတာ့.. လြန္ခဲ့တဲ့အႏွစ္(၂၀) ျပန္ၾကည့္လိုက္ျပန္ေတာ့… (အဲ့ဒီအႏွစ္(၂၀)က်ေတာ့) ကၽြန္ေတာ္တို႔တိုင္းျပည္ဟာ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီ…။
လြတ္လပ္ေရးရတဲ့အခါက်ေတာ့၊ လြတ္လပ္ေရးရတဲ့အေလွ်ာက္…. ေျပာင္းလဲလာျပန္ေတာ့လည္း (ဒီမွာလည္း) အသြင္တစ္မ်ိဳး ေျပာင္းလာျပန္တယ္…။
အဲ့သည္လို ေျပာင္းလာတဲ့အခ်က္ေတြ အားလံုးကို… တိတိက်က် ခိုင္ခိုင္မာမာနဲ႔ ျမန္မာ့မူ၊ ျမန္မာ့ဟန္ျဖစ္လာေအာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ျပန္ၿပီး ႀကိဳးစား ရမွာကို…။
ဒီေတာ့ကာ.. လြတ္လပ္တဲ့တိုင္းျပည္ရယ္လို႔ ျဖစ္လာျပန္ေတာ့…… ခက္ျပန္တာက.. အျခားေသာ လြတ္လပ္ေသာတိုင္းျပည္မ်ားက ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ ကူးလူးဆက္ဆံ ေပါင္းသင္းၾကတဲ့အခါမွာ… ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း သူတို႔နဲ႔ လူမ်ိဳးခ်င္းေျပာတဲ့၊ ဆိုတဲ့စကား အရာရာမတူေတာ့ကာ..… သင့္ျမတ္ရာ၊ တူရာတူေၾကာင္း တူရိယာဂီတသဘင္ပညာ အဆို၊ အတီး၊ အကမ်ားကို လက္ေဆာင္ေကာင္းသဖြယ္ ေရွ႕ကထားၿပီးေတာ့..… မိတၱမ႑ိဳင္ခိုင္ျမဲေအာင္လို႔ ဆက္သြယ္ၾကတယ္…။
(အဲ့ဒီအခါက်ေတာ့..) ကိုယ့္လူမ်ိဳးရဲ႕ဂုဏ္ ကိုယ္ေဆာင္ၿပီးေတာ့… ကိုယ့္ဇာတိ၊ ကိုယ့္သ႐ုပ္ကို ေဖာ္ၾကတဲ့ေနရာက်ေတာ့….. (ေဟာ့ဒီေနရာက်ေတာ့…) ကၽြန္ေတာ္တို႔ျမန္မာ့မႈ၊ ျမန္မာ့ဟန္ ဘယ္လိုလဲ ဆိုတာ လိုလာၿပီ…။
ဒီေတာ့ကာ.. အဲဒီ့အေၾကာင္းေတြကို ထင္ထင္ရွားရွွားသိရေအာင္လို႔… ကၽြန္ေတာ္ ေစာေစာကတည္းက ဒါကို မွန္းဆၿပီးေတာ့… ႏွဲ.ေလာက၊ ဆိုင္း.ေလာက၊ အၿငိမ့္ေလာကမ်ားကို ေသာတရွွင္မ်ားၾကားေတာ္မူၾကတဲ့အတိုင္း… ေသာတရွင္မ်ားပါ သုေတသနျပဳႏိုင္ၾကပါေစ.ဆိုတဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ (ကၽြန္ေတာ္ ဒီဥစၥာ)တင္ျပလာခဲ့တာ...။
(တင္ျပလာခဲ့ေတာ့…) ေနာက္ဆံုးမွာ တင္ျပလာခဲ့တဲ့အေၾကာင္းက အၿငိမ့္...။
အခုကာလ အၿငိမ့္အေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ တင္ျပလာတယ္…။
ၾကည့္စမ္းၾကအံုးစို႔…၊ အဲ့ဒီအၿငိမ့္အေၾကာင္းကို…။
အၿငိမ့္အေၾကာင္းက ဘယ္လိုျဖစ္ေနလဲဆိုေတာ့… (ကၽြန္ေတာ္တို႔) ဒီအၿငိမ့္သဘင္ဆိုတာဟာ…. ေရွးအခါတုန္းက ဟိုး..ျမန္မာမ်ားလက္ထက္ကေတာ့… ဇာတ္ပြဲ၊ ႐ုပ္ေသးပြဲ၊ အနိမ့္သဘင္၊ အျမင့္သဘင္ေပါ့ေလ..၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့… ဗလာဆိုင္း…။
အၿငိမ့္သဘင္္…. (ဆိုတဲ့ဥစၥာကေတာ့… အိမ္တြင္းသံုး၊) အိမ္ေတာ္တြင္း၊ နန္းေတာ္တြင္းသံုးတဲ့..(အဲ).. ယဥ္ေက်းမႈတစ္မ်ိဳးပါပဲ…။
သို႔ေသာ္လည္းပဲ… အဂၤလိပ္မ်ားလက္ထက္ေရာက္ေတာ့…. (ဒီဥစၥာ)အျပင္ထြက္လာၿပီးေတာ့ကာ.. အၿငိမ့္သဘင္ရယ္လုိ႔ျဖစ္လာေတာ့… အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္၊ လူရႊင္ေတာ္တစ္ေယာက္နဲ ့၊ အဲ့ဒါနဲ႔စၿပီးေတာ့ တီထြင္လာတယ္…။
တီထြင္လာတဲ့အခါ တီးမႈတ္တဲ့ကရိယာၾကည့္လုိက္ျပန္ေတာ့…. ေစာင္းေကာက္ႀကီး.တဲ့၊ ပတၱလား.တဲ့၊ ပေလြ.တဲ့၊ ပတ္သာကေလးနဲ႔ ဘာဂ်ာ.ပါတယ္…။
(အဲ့ေတာ့.. ဒီထဲမွာ) ေစာင္းေကာက္ႀကီးတို႔၊ (ဒီ)ပေလြတို႔ဆိုတာေတြက ျမန္မာအသံျဖစ္ေနေတာ့….. မင့္ဘာဂ်ာက ႏိုင္ငံျခားအသံက ဝင္တီးခ်င္လို႔ရွိရင္၊ ျမန္မာအသံျပင္ဆိုေတာ့…… (သူတို႔) အသံဝဲတို႔၊ အသံေၾကာင္တို႔ကို ျပင္ၿပီးေတာ့… ဗမာသံလုပ္ၿပီး တီးၾကရတယ္…၊ ဘာဂ်ာနဲ႔…။
(အဲဒီ့အခါ တီးလာရာက) ေနာက္တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေသာတရွင္မ်ားက၊ အားေပးတဲ့ပုဂၢိဳလ္မ်ား မ်ားလာေတာ့… လူအမ်ားဝိုင္းဝန္းၿပီး နားေထာင္ရာက… (က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ေလး…) ဟိုး..ေနာက္ဆံုးကလူေတြေတာ့ ၾကားရေအာင္ဆိုၿပီးေတာ့… တူရိယာတီးလာၾကေတာ့ကား….. ပိုၿပီးေတာ့ ျမည္တဲ့တူရိယာေတြ တီးလာၾကတယ္…။
(ပတ္လံုး..) ပတ္သာက… ပတ္လံုးကေလးေတြ ျဖစ္လာတယ္…။
ပေလြက.. ႏွဲဆိုပါေတာ့..၊ ႏွဲနဲ႔ လိုက္ေအာင္ ေၾကးလို႔ ထည့္လိုက္ေတာ့… ေစာင္းေကာက္ႀကီးက အၿငိမ့္ခံုေပၚကေန ေျပာင္သြားေရာ…။
ေနာက္ၿပီးေတာ့ တစ္ခါ… (ဒီ)တီး၊ မႈတ္ၿပီးလာၾကရာ… (အမ်ိဳးမ်ိဳးတီးလာရာက…) တစ္ဆင့္တက္ၿပီးေတာ့… သိမ္သိမ္ေမြ႔ေမြ႔၊ ႏူးႏူးညံ့ည့ံကေလးနဲ႔ ဆို၊ က လာရာက… ခပ္ရြရြကေလး၊ ရႊင္ရႊင္ေလး ကႏိုင္ေအာင္လို႔… ပတ္လံုးကေလးမ်ား တီးလာရာကေနၿပီးေတာ့… (ဒိုးကေလး) စခြန္႔ဒိုးကေလးမ်ားထည့္ၿပီးေတာ့ ေပးလိုက္တယ္…။
ခပ္ဆြဆြ ရြရြကေလး တီးလို႔ေပါ့ေလ…။
ႏွဲနဲ႔ ေၾကးနဲ႔.. အဲ့သလို ျဖစ္လာတဲ့အခါက်ေတာ့… (ဒီအခါမွာ) ဘာဂ်ာလဲ ေျဖးေျဖးခ်င္းေပ်ာက္သြားျပန္ေရာ..။
ေနာက္.. ႏို္င္ငံျခားတူရိယာထဲက ျမန္မာအသံလုပ္ၿပီးတီးတဲ့ဥစၥာ… ျမန္မာမင္းမ်ားလက္ထက္ကတည္းရွိတဲ့ စႏၵယားတို႔ဆိုတာက်ေတာ့… (ဟ..) စႏၵယား ျမန္မာမႈျဖစ္ေအာင္လို႔ ဆိုၿပီးေတာ့… ကုလားထိုင္နဲ႔ ထိုင္တီးတာ မဟုတ္ဘဲနဲ႔… ဗမာပီပီ က်ံဳ႕က်ံဳ႕ထိုင္တီးႏိုင္ေအာင္… ပုဆစ္တုတ္ၿပီး တီးႏိုင္ေအာင္… ျမန္မာတီး စႏၵယားေပါ့ေလ..။
(အဲ့ဒီဥစၥာမွာ) တိုင္းတပါးက ျမန္မာတီးႏိုင္ေအာင္… စႏၵယားထြင္ၿပီးတီးလာၾကေတာ့… အဲဒီစႏၵယားနဲ႔လိုက္ေအာင္ ႏွဲကေလးေတြလိုက္ၿပီးေတာ့၊ ပါလာျပန္တယ္…။
ႏွဲကေလးရယ္… ဇာတ္ပြဲမ်ားက်ေတာ့ စႏၵယားနဲ႔ ႏွဲႀကီး…။
ေဟာ့ဒီမွာ.. ႏွဲလတ္ ေပ်ာက္သြားတယ္…။
လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း(၈၀) အဂၤလိပ္ဝင္လာၿပီးတဲ့ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာတူရိယာေတြထဲက ေပ်ာက္ကြယ္ၿပီးသြားတဲ့တူရိယာ ရွိတယ္…၊ အသံုးနည္းသြားတဲ့တူရိယာ ရွိတယ္…၊ ေနာက္ထပ္တိုးလာတဲ့တူရိယာ ရွိတယ္…၊ အသံုးမ်ားလာတဲ့တူရိယာလည္း ရွိတယ္…၊ အဲ့သည္လို ရွိၾကတယ္…။
ဒီေတာ့.. အမ်ိဳးမ်ိဳး တီးမႈတ္ၿပီးလာၾကရာက၊ တစ္ခါ.. ႏွဲႀကီး၊ ႏွဲကေလးရယ္လို႔ ျဖစ္လာရာက၊ အခုအခါမွာ အၿငိမ့္သဘင္မ်ား တီးမႈတ္ေနတာ… ေသာတရွင္မ်ား ျမင္ၾကတဲ့အတိုင္းပဲ…။
ဇာတ္ခံုေပၚမွာ ပတ္လံုးဟာေရွးတုန္းကလို.. (ဒီ)တြဲဖက္ရ႐ံုေလာက္ ေျခာက္လံုးပတ္တို႔၊ စခြန္႔တို႔ ဒါေလာက္တင္ မဟုတ္ဘူး…၊ သံစံုပတ္လံုးေတြ ေရာက္လာတယ္။
အဲဒီေတာ့… ေကာင္းႏိုးရာရာ ခ်ဲ႕ၾကတာေပါ့ေလ..။ ေစတနာနဲ႔…။
အဲ့သလို ခ်ဲ႕ရင္းခ်ဲ႕ရင္းနဲ႔ တျဖည္းျဖည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔တိုင္းျပည္မွာ ႐ုပ္ရွင္ေတြကလည္း ေပၚလာတဲ့အခါမွာ၊ အရပ္သူ၊ အရပ္သား ကာလသား(ေတြ)တီးဝိုင္းေတြ ဘာေတြကလည္း ေပၚလာေတာ့… ဒါေတြ ႏိုင္ငံျခားတူရိယာေတြ အမ်ားႀကီး သံုးလာၾကတယ္…။
ႏိုင္ငံျခားတူရိယာက ဘယ္ေလာက္သံုးလာၾကသလဲဆိုရင္…… (အခုအခါ) ႏိုင္ငံျခားတူရိယာ၊ တီးဝို္င္းမွာ လိုက္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္… ျမန္မာ တိုင္းရင္းျဖစ္တူရိယာ ေလးပံုတစ္ပံုေလာက္သာ ပါတယ္…၊ အေတာ္ နည္းပါတယ္…။
အသံဝဲတို႔၊ အသံဟဲတို႔ဆိုတာ ၾကားရဖန္မ်ားရင္..… နားယဥ္ၿပီးေတာ့၊ ဒါေတြဟာ လာၿပီ..။
နားယဥ္လာေတာ့ ျမန္မာ့တူရိယာဂီတရဲ႕ သတၱိ၊ ျမန္မာ့တူရိယာရဲ႕ အသံေလးေတြက ျဖည္းျဖည္းခ်င္း.. ျဖည္းျဖည္းခ်င္း.. ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာစိုးရတယ္…။
အဲသလို အခ်က္ကေလးေတြ ျဖစ္လာေတာ့… အၿငိမ့္မ်ားကို ေလွ်ာက္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္… ေရွးအခါတုန္းကေတာ့ ဇာတ္သဘင္၊ ႐ုပ္ေသးသဘင္၊ အၿငိမ့္၊ ဗလာဆိုင္း.. သူမပါ၊ ပြဲမျဖစ္ဘူး။
အခုအခါမွာ ျပဇာတ္ကလည္း တိုးလာတယ္…၊ တိုးလာၿပီး႐ံုတင္ မကဘူး…၊ (ဒီထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ..အဲ..) ပြဲအမ်ိဳးမ်ိဳးထဲမွာ အက ပါတဲ့ပြဲ၊ အက မပါတဲ့ပြဲလို႔ ခြဲၾကည့္ၾကရင္… အက မပါတဲ့ပြဲက… ဗလာဆိုင္းနဲ႔ ေခတ္ေပၚတူရိယာဝိုင္း…။
က်န္တာေတြက အကေတြနဲ႔ခ်ည္းပဲ…။
အဲ့ဒီအကေတြနဲ႔႔ ရွွိတဲ့အထဲမွာ တစ္ခါ ျပန္ၾကည့္ျပန္ရင္…… ဇာတ္ပြဲရယ္၊ ႐ုပ္ေသးရယ္၊ ျပဇာတ္ရယ္…။
သူတို႔ကေတာ့… အတၱဓမၼဝီရိယနဲ႔ ယွဥ္ၿပီးေတာ့ ျပရတဲ့သေဘာတရားနဲ႔…. ဇာတ္လမ္း၊ ဇာတ္ကြက္၊ ဇာတ္ထုတ္၊ ဇာတ္အိမ္ႏွင့္တကြ ေသာတရွွင္ပရိသတ္မ်ားကို ဇာတ္ထုတ္နဲ႔႔ သင္ခန္းစာရေအာင္ ျပရတယ္…။
အၿငိမ့္ကေတာ့ ဒီလိုမဟုတ္ပါဘူး….။
အၿငိမ့္ရဲ႕သေဘာကေတာ့… ၿငိမ့္ၿငိမ့္ ညဲညဲ ညက္ညက္ေညာေညာနဲ႔၊ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းနဲ႔… ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ဟာသေႏွာၿပီးသကာလ၊ ျမန္မာမႈ၊ ျမန္မာ့အရိပ္အေယာင္ကို ျပရင္းမတ္တပ္… ေသာတရွင္မ်ားကို သင္ခန္းစာေပးရတဲ့ ပညာပဲ…။
သို႔ေသာ္လည္းပဲ… အခုအခါေတာ့၊ (သူ႔ခမ်ာမ်ားလည္းပဲ ..အဲ..) ဝီရိယ ပိုၿပီးေတာ့ေပါ့ေလ… ဇာတ္ကားေတြ၊ဘာေတြနဲ႔ ပတ္သာ၊ ပတ္လံုးေတြလည္း ခပ္မ်ားမ်ားနဲ႔ တီးလာၾကေတာ့…. တာဝန္ေတြေတာ့ မ်ားလာတာေပါ့ေလ…။
တာဝန္မ်ားေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္သိသေလာက္ကို အစီရင္ခံရမယ္ဆိုရင္ျဖင့္….. ဒါကေတာ့.. အၿငိမ့္ပညာဆရာမ်ားရဲ႕အလုပ္ေတာ့ သိပ္မဟုတ္လွဘူးေပါ့ေလ…။
သုိ႔ေသာ္လည္းပဲ… ဝီရိယနဲ႔ ပိုလာတယ္ဆိုေတာ့လည္း.. ဒါ ခ်ီးက်ဴးရမွာေပါ့…။
(အဲဒီေတာ့) ဆိုလိုတဲ့အဓိပၸါယ္ကေတာ့… ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘာပဲေျပာေျပာ….. ျမန္မာမႈ၊ ျမန္မာဟန္နဲ႔ ျမန္မာတိုင္းရင္းသူ၊ တိုင္းရင္းသားမ်ားကို တူရိယာဂီတနဲ႔ ဆြဲေဆာင္တဲ့ေနရာမွွာ… ဘယ္လိုဟာမ်ိဳး ေကာင္းသလဲလို႔ဆိုေတာ့… စနစ္က်တဲ့ အဆို အတီးပဲ…။
ေစာေစာက ကၽြန္ေတာ္အစီရင္ခံထားတဲ့အတိုင္း….. (အဲ) ျမန္မာ့တူရိယာဂီတဟာ ျမန္မာစာအေပၚမွာတည္တယ္.လို႔ ဆိုတယ္…။
အဲဒီ့ျမန္မာစာအေပၚမွာ တည္တယ္ဆိုရင္….. ဘယ္လိုတည္ပံုကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေျပာဖို႔လိုလိမ့္မယ္…။
စနစ္နဲ႔ျပည့္လာတဲ့ သီခ်င္းဆိုတာဟာ… ဘယ္လိုဟာမ်ိဳးလဲဆိုေတာ့… ဆိုလို႔သြားတဲ့အခါမွာ နားေထာင္လို႔လည္း ေကာင္းတယ္…။
အဲ့ဒီအဆိုကို တီးတဲ့အခါမွာလည္း၊ တီးတာလည္း နားေထာင္လို႔ေကာင္းတယ္….။
ဆိုတာ ေကာင္းသလို၊ တီးတာ ေကာင္းသလို၊ ကလို႔လည္း ရတယ္…။
အဲ့သလို ျပည့္စံုတဲ့သီခ်င္းမ်ဳိးကို စနစ္က်တဲ့သီခ်င္းလို႔ ေခၚတယ္…။
အဲ့သည့္သီခ်င္းက်ေတာ့ကား… ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မေပ်ာက္ဘူး၊ ႏွစ္ရွွည္လမ်ား ခံတယ္…။
ေရွးအခါက (ကၽြန္ေတာ္တို႔)အဂၤလိပ္မ်ား ျမန္မာျပည္ကို တစ္ျပည္လံုးအုပ္စိုးတဲ့ ႏွစ္ေပါင္း(၆၀)ေက်ာ္ေလာက္ ရွိတာေၾကာင့္ သံုးပိုင္းပိုင္းၿပီးေတာ့… အလယ္ပိုင္းေလာက္မွာရွိတဲ့ အၿငိမ့္မင္းသမီးႀကီးေတြကို မဂၤလာသိန္းၫြန္႔တို႔၊ (အဲ..ကၽြန္ေတာ္တို႔..အဲ) အိႏၵိယစိန္မႈန္တို႔၊ ၾသဘာေသာင္းႀကီးတို႔၊ ဂီတမယ္ လွကေလးစိန္တို႔၊ မျမရင္တို႔၊ စိန္ပါတီ…၊ စိန္ပါတီတို႔ ဆိုသြားတဲ့သီခ်င္း ေတးသြားဟန္မ်ားဟာ အင္မတန္ေကာင္းတယ္…။
ခိုင္ခိုင္ျမဲျမဲရိွတယ္..၊ ႏွစ္ရွွည္လမ်ား ခံမွွာပဲ…။
ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့… တီးလံုးေတးသြားစနစ္က က်တာကိုး…။
အဲ့ဒီလို စနစ္က်တဲ့အေျခအေနက အရင္နဲ႔မတူ၊ ယြင္းေခ်ာ္ၿပီးေတာ့လာေတာ့ကာ… တီးလံုးေတးသြားေတြမွာ စာမဲ့လာတယ္…။
စာ၏တန္ဖိုး လိုလာတယ္…။
အဲ့ဒီ စာ၏တန္ဖိုး လိုလာေတာ့ကား…… စာ၏တန္ဖိုး ျပည့္ျပည့္စံုစံုရိွဖို႔ဥစၥာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ တင္ျပႏိုိင္မွ ျဖစ္လိမ့္မယ္…။
အဲဒီေတာ့… ေသာတရွင္မ်ားကို ကၽြန္ေတာ္တို႔က ဘယ္တာဝန္ယူရလိမ့္မလဲဆိုေတာ့….. တူရိယာဂီတသဘင္ပညာဟာ.. ျမန္မာစာေပၚမွွာ တည္တယ္လို႔ဆိုတယ္…။
အဲ့ဒီ ျမန္မာစာေပၚမွာ တည္တာ… ဘယ္လိုတည္ပံုကို (ကၽြန္ေတာ္တို႔) အေကာင္အထည္ေပၚေအာင္ လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ ကိုင္ျပႏိုင္ဖို႔ လိုတယ္…။
အဲသလို ကိုင္မျပႏိုင္ေသးသမွ်….. ျမန္မာ့တူရိယာဟာ ေဝ..ၿပီးေတာ့၊ ဟိုလိုလို..ဒီလိုလို၊ ဟိုဟာေကာင္းႏိုး..ဒီဟာေကာင္းႏိုး၊ လိုက္ေနမွာပဲ…။
ျမန္မာ့တူရိယာဂီတပညာရဲ႕အေျခဟာ…… ဒီအေျခပဲ၊ အေျခအျမစ္က.. ဒါပဲ…။
မူလကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပမယ္…။
အဲ့ဒီမူလကေန ၿပီးေတာ့မွ… ဘူတဆိုၿပီးေတာ့၊ ခြဲၿပီးေတာ့ အမ်ိဳးမ်ိဳးခြဲသြားပံု…။
စည္း၊ ဝါး၊ သံက်၊ ဟန္ထနဲ႔ ျပည့္ျပည့္စံုစံု၊ က်က်နန ရွိဖို႔…။
ဒါေတြ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မျပႏိုင္သမွ်….. ျမန္မာ့တူရိယာဂီတဟာ အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းလဲေနမွာပဲ…။
ဒီေတာ့… တီးမႈတ္သြားတဲ့ဥစၥာက ႏိုင္ငံျခားတူရိယာ…။
မတီးရနဲ႔… မဆို။
(အဲ) ေကာင္းတယ္၊ မေကာင္းဘူး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဝဖန္ဖို႔မလိုပါဘူး…၊ ႏွစ္သက္သလို သံုးေပါ့ေလ…။
ဒါ.. သူ႔ေခတ္နဲ႔ သူ…။
သို႔ေသာ္လည္းပဲ… လိုတဲ့ကိစၥက ဘယ္လိုလဲဆိုေတာ့… ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာ့တူရိယာဂီတပညာကို တီးမႈတ္ၿပီးေတာ့ ေနၾကတာ… နားေထာင္သြားလို႔ရွိရင္….. သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ဆိုသြားတယ္…၊ မွား.သလား..၊မွန္သလား… တတ္တယ္ဆိုရင္ ေျပာပါ…။
မွားတယ္၊ မွန္တယ္ ေျပာႏိုင္ရလိမ့္မယ္…။
မွားတယ္၊ မွန္တယ္ကို မသိဘူးလို႔ဆိုရင္….. ဆိုတဲ့သူကိုယ္၌က ထားပါေတာ့… ေဘးက ၾကားတဲ့လူက မွားတယ္၊ မွန္တယ္ကို… ဒီသီခ်င္းဟာ စည္း၊ ဝါးကို အေၾကာင္းျပဳ၍၊ သံစဥ္ အေၾကာင္းျပဳ၍၊ ဟန္ထကို အေၾကာင္းျပဳ၍… အမွား၊ အမွန္မွ မေဝဖန္ႏိုင္ရင္…… ဒီဥစၥာ ပညာမဟုတ္ပါဘူး…။
အဲ့ဒီေတာ့… ယိမ္းထိုးလိုက္၊ ဘသားထိုးလိုက္ ဆိုၿပီးေတာ့ တီးလာတဲ့တီးလံုးတစ္ပုဒ္ဟာ ဒီဝါးဘယ္အခ်ိန္ ရပ္မွာတုန္း…။
ဘယ္အခ်ိန္က်ေတာ့မွ ရပ္မွာတုန္း…၊ အားလံုး သေဘာတူ ၾကည့္ၿပီးေတာ့…. ေတာ္သလို ၾကည့္ရပ္ပါဆိုရင္…… ဒါ.. စည္းစနစ္ မဟုတ္ပါဘူး…။
အဲ့သလို စည္းစနစ္မ်ိဳးေတြကို က်က်နန ျပႏိုင္ေအာင္…. ျမန္မာ့တူရိယာဂီတရဲ႕ပညာအေျခခံကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႀကိဳးစားၿပီးေတာ့ တင္ျပသြားပါမယ္…။
ေသာတရွင္မ်ား ေစာင့္ေမွ်ာ္ နား.ေထာင္ေတာ္မူၾကပါ…။
ဝိုင္းဝန္းလို႔လည္း အားေပးေတာ္မူၾကပါ…။
ျမန္မာ့တူရိယာဂီတသဘင္ပညာကို… ဒီပညာကို လိုလားတပ္မက္လို႔ တိုင္းျပည္ခ်စ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္တိုင္း အျပဳသေဘာနဲ႔ ဝိုင္းဝန္း၍ အားေပးေတာ္မူႏိုင္ၾကပါေစ… ဆိုတဲ့အေၾကာင္း၊ ဒီေနရာက ေမတၱာရပ္ခံရင္း…… ကေန႔အဖို႔ကို ဒီမွ်နဲ႔ သင့္ေတာ္ပါၿပီခင္ဗ်ား…။
ေနာက္အပိုင္းက်မွ (ကၽြန္ေတာ္တို႔႔) သင့္ျမတ္သလို… ဆိုင္ရာစကားမ်ားကို ဆက္လက္ၿပီးေတာ့… အစီရင္ခံပါ့မယ္…။
မ်ား..စြာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ……
No comments:
Post a Comment