ခုႏွစ္သံခ်ီ (၁)
(၁)
``ေတာင္ေတာင္ျမင့္ ေတာင္ျမင့္ ဂႏၶမာ၊ ၾကာတိုင္းေမႊး၊ ေရႊျပည္ေတာ္ ေမွ်ာ္တိုင္းေ၀း၊ ေရကန္သာ ၾကာတိုင္းေအး၊ ေရႊျပည္ေတာ္ ေမွ်ာ္တိုင္းေ၀း´´
သျဖန္ကို အဆံုးသတ္ၿပီး မသန္းသန္းေအးကို ၾကည့္ေနမိသည္၊ ထံုးစံအတိုင္း သူေက်ာင္းလာတက္ခ်ိန္ ဆိုင္းခန္းထဲ၀င္လာပါက က်ေနာ္တို ့ႏွစ္ေယာက္ ေအာင္ေျမသာစံကို တီးၾကဆိုၾကပါသည္၊ ဒသနိက ေက်ာင္းသား ကိုသိန္းေဇာ္တစ္ေယာက္ ေဘးမွာ အျမဲထိုင္၍ ဇိမ္ယူေလ့ရွိသည္၊ မသန္းသန္းေအးအတြက္ကေတာ့ သူ ့အိမ္မွာ တီးေပးမဲ့လူ တစ္ပံုတစ္ေခါင္းေပမဲ့ က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္ အဆိုသင္တန္းက ဒီအဆင့္ကို မေရာက္ၾကေသး၊ သူလာမွပဲ ေအာင္ေျမသာစံကုိ အဆိုနဲ ့တီးရ၏။
စည္းနဲ ့လက္ခတ္ကို သိမ္းၿပီး အတန္းတက္ေတာ့မည္ဟန္ျပင္ေနသူအား၊
`ခဏေလာက္ မသန္းသန္းေအး က်ေနာ္ေျပာစရာရွိလို ့ပါ၊´
မေျပာစဖူး အပိုစကားေျပာမိလိုက္သမို ့ သူ ့မ်က္လံုးမ်ားတြင္ တမ်ဳိးျမင္သြားဟန္။
`ဘာမ်ားလဲ ကိုေမာင္ကို´
`က်ေနာ္တို ့ က်ေနာ္တို ့´
က်ေနာ္မဟုတ္ပဲ က်ေနာ္တို ့ဆိုလိုက္၍ မ်က္လံုးမ်ား တည္ၿငိမ္သြားျပန္၏၊ ေဘးမွ ကိုသိန္းေဇာ္ကပင္ နားစြင့္လာေနေခ်ၿပီ။
`က်ေနာ္တို ့ဆိုင္းသင္ခ်င္လို ့ပါ၊´
`ကိုေမာင္ကိုတို ့အခု တီးေနၾကတာပဲမဟုတ္လား၊ ဘယ္လို ဘယ္မွာ သင္ခ်င္လို ့လဲ´
`တီးေနတာပါပဲ ဟုတ္ပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ သိတဲ့အတိုင္းပဲ ဧည့္ခံတီးေတာ့မယ္ဆိုရင္ သမတ၇ံုတီးလံုးတီးလိုက္ ပပ၀င္းရံုတီးလံုးတီးလိုက္၊ ကေရာင္းရိုက္ရင္လဲ ျမမန္းဂီရိက မတက္ေတာ့ဘူး၊ အဲဒါညက က်ေနာ္တို ့တိုင္ပင္ထားတယ္ ဆရာ့ဆီမွာ ဆိုင္းသင္ျခင္လို ့အဲဒါ မသန္းသန္းေအးကို ေျပာဘို ့က်ေနာ့္ တာ၀န္ခ်ထားတာေလ´
ဆရာ၊ ဟုတ္ပါသည္ ဆရာဦးစိန္လွေမာင္၊ ယဥ္ေက်းမႈ ဆိုင္း အၾကံေပး၊ အဘစိန္ေဗဒါၾကီး၏ သားတပည့္၊ မသန္းသန္းေအးက ဆရာ့ သမီးအၾကီးဆံုး၊ က်ေနာ္တို ့ဆိုင္းပညာသင္ဘို ့ေရြးထားေသာ ဆရာ၊
`ဟုတ္ၿပီေလ အေဖ့ကို ေမးၾကည့္ေပးမယ္၊´
ေနာက္တစ္ေန ့ညေနဘက္ သူသင္တန္းကအျပန္မွာ က်ေနာ္ ပတၱလ်ားခန္း သင္တန္းသားမ်ား သီခ်င္းတက္ေပးေနတံုး ၀င္ေျပာသြားသည္၊ အေဖက သင္ေပးမယ္တဲ့၊ စေနေန ့တနဂၤေႏြေန ့ေတြ လာႏိုင္မယ္ တခ်ိန္ကို ၂၅ိ၊ (ေၾကးအိုးတစ္ပြဲ ၃ိ ေခတ္ကဆိုေတာ့ အခုေခတ္ေငြနဲ ့ ၆၀၀၀ ေလာက္က်ပါသည္)။
(၂)
စသင္တဲ့ေန ့က စစျခင္းက်ေနာ္ မရွိတာ မွတ္မိေနသည္။
အဲသည့္ သစ္ေတာေက်ာင္းသား ပဥၥမႏွစ္၊
အျပင္ကျပန္အလာ ဂ်ပ္ဆင္နား ေရာက္ခါနီးထဲက ပတ္မသံ တထီထီ ၾကားေနရသည္၊ ေၾကးသံကလည္း တလြင္လြင္၊ ေမာင္းကေတာ့ က်ေနာ္ေရာက္မွ ၀င္ရမည္၊
ဆိုင္းခန္းအ၀တြင္ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား အျပည့္၊ ထံုးစံအတိုင္း၊ အရင္ကေတာ့ အကသင္တန္းမို ့ ၾကည့္သူမ်ားပါသည္၊ ဒိေန ့ ဆိုင္းသင္တန္း၊
က်ေနာ္ အ၀တြင္ လူေတြတိုးေနတံုးပင္ ဆိုင္းစတီးၿပီ၊
ဆိုင္း၀ိုင္းမွ ဒံုးလံုး ဒဲလံုးအသံေတြသာထြက္လာသည္၊ ပတ္မၾကီး အသံက အာရ္စီ ဆိုင္းခမ္းမေလးအတြင္း ဟိန္းထြက္ေနသည္၊
အဲဒီအခ်ိန္က ႏွဲမရွိေသး၊ ယခု ဆံုးသြားၿပီးျဖစ္ေသာ ရူပေဗဒမွ ဆရာေသာင္းႏွင့္ ယခု မေကြးျမိဳ ့ ေထြအုပ္ ၾကီးျဖစ္ေနသည္ၾကားရေသာ ဥပေဒေက်ာင္းသား ခင္ေမာင္ျမင့္တို ့၏ ပေလြသံ၊ ေနာက္ ေအာင္ၾကည္ျမင့္ သခ်ၤာ၏ ေၾကးေနာင္သံ၊
အထုူးျခားဆံုးက၊ အထူးျခားဆံုးက
ဆရာ့အသံ၊ လက္တီးတီးရမည့္ တီးလံုးကို ပါးစပ္မွ က်ယ္ေလာင္စြာ မည္ဟီးေနေသာ ဆိုင္းသံကို ေဖါက္ထြက္၍
`မီးေရးဒိုဆို ဒိုေရဒိုေရ မီးေရးဒိုဆိုဒို၊ မီးေရမီးေရ မီလားဆို၊ မီးေရမီးေရ လာေရးဒို´
ေနာက္ ဗိန္းေမာင္း
`(ဆိုလာဒို၊ မီးေရးဒို၊ ဆိုလာဒို၊ မီးေရးဒို၊ ဆိုလားဆိုမီ ဆိုမီးေရဒို၊ ဆိုလားဆိုမီ ဆိုမီးေရဒို)၂´
က်ေနာ္ေမာင္းေခ်ာင္ကို ေရာက္ေနပါၿပီ၊ ျမန္မာသံစဥ္လဲ ျဖစ္ ေနာက္ က်ေနာ္ အပိုင္ႏိုင္ဆံုး ဒိုေရမီဖါ သေကၤတမ်ားျဖင့္ ဆရာက ေအာ္ေပးေနသည္မို ့ လံုး၀ အခက္အခဲမရွိေတာ့၊ ေနာက္မွ အသာလုိက္ၿပီး တီးယံုပါပဲ။
`ရၿပီ၊ ရပ္´
ဗိန္းေမာင္းသံရပ္သြားသည္။
ဆရာက ဆိုင္း၀ိုင္းသို ့သြားၿပီ၊ ေဌး၀င္း (ဘူမိေဗဒ)ကို အေခၚဒိုးျပေနသည္၊ တူးေဗ်ာင္းေဗ်ာင္း တူးေဗ်ာင္းေဗ်ာင္း တူးေဗ်ာင္းေဗ်ာင္း ေဗ (ထိ)၊ ထိက ပတ္မသံပါ၊
က်ေနာ္တို ့ဆီေရာက္လာသည္၊ ကဲ လက္တီးေတြ လိုက္တီးစမ္း၊ ပတၱလ်ားႏွင့္ သူခ်ေပးသည္။
အသည္းထဲစြဲသြားခဲ့သည့္ စာသားမ်ား၊ ေနာင္ ပြဲဆိုင္းတီးတိုင္း ရင္ထဲကေန ေအာ္မိသည့္စာသားမ်ား၊ ယခု ေရးေနရင္း ယခင္ တကၠသိုလ္ အသိုင္းအ၀ိုင္း အဆင့္အတန္းကို လြမ္းဆြတ္ မ်က္ရည္က်ေစသည့္ စာသားမ်ား။
`ေရႊဘုန္းေတာ္ တိုးပါလို ့၊ ေရႊမိုးေတြရြာ၊ ႏိုင္ငံေတာ္ ျပည္အေရးက သာလွတယ္ေလး´
သံမွန္ ပုလဲကီးမွာ တီးေနပါသည္၊
ေနာက္အပုဒ္၊
`ေရႊဘုန္းေတာ္ေရာင္ ေနလို ေတာက္ပါလို ့ ေရႊစက္ေအာက္မွာတဲ့ တူညီညီ၊ မိုးသံ ေလသံႏွင့္ နတ္ေရကန္ သာေမာ၊ ၀ေျပာငဲ့စီ၊ (မင္းေပါင္းခပါတဲ့ ေနေတာ္ျပည္ ေနေတာ္ျပည္) ၂။ ေရသီတာ ၾကာအင္း ေမႊးပါဘိျခင္း´
ေနာက္အပုဒ္၊ ေလးခ်ဳိး သျဖန္သေဘာမ်ဳိးျဖင့္ ျမင္ေန ေတြ ့ေနရတဲ့ စာသားမ်ား၊ ယခု သံစဥ္ႏွင့္ ေကာင္းလွျခည့္၊
`ေတာင္ထိပ္ေပၚမွာ ႏြယ္ခ်ဴိေနွာပါလို ့၊ ဥၾသတြန္တဲ့ လရာသီ၊ ကဆုန္နယုန္ ၀ါဆိုပန္း လန္းျပန္ခဲ့ၿပီ၊ (တေပါင္းလရယ္တဲ့ ပြဲေတာ္မွီ ပြဲေတာ္မွီ)၂၊ သရဖီနဲ ့ ကံေကာ္ပန္း၊ ျမတ္စြယ္ေတာ္ ယဥ္မဆံုးတယ္ သံုးေတာ္ရပန္း´
`(ေဘာ္ျဖဴေဘာ္ျဖဴ ျမင္းပ်ံနဲ ့လူ၊ ေဘာ္ျဖဴခြာခင္း ေျပးပါဘိခ်င္း)၃။´
က်ေနာ္၊ ေအာင္ၾကည္ျမင့္ႏွင့္ ပုေလြ ႏွစ္ေယာက္ ၊ ဤသီခ်င္း ေလးပုဒ္ဆိုပါေတာ့ အျမန္ရေအာင္က်င့္ေနခိုက္ ဆရာက ပတ္၀ိုင္းႏွင့္ ပတ္မေခ်ာင္ဆီသို ့ထြက္သြားသည္၊ ပတ္မေခ်ာင္ကို သူအင္မတန္ခ်စ္တဲ့ လူရႊင္ေတာ္ဘ၀ကို စြန္ ့လႊတ္ၿပီး ဆိုင္းထဲ ဆင္းလာရသည့္ ကိုသန္းထြဋ္ကိုင္ေနသည္။ ဘာေတြလုပ္ေနၾကသည္ သတိမထားမိ၊ ကိုယ့္သီခ်င္းမ်ား မမွားေအာင္ လုပ္ေနရသျဖင့္ပါ။ စည္း၀ါးနဲ ့ရကြင္းမွာ ရူပေဗဒက ခ်ဳိသန္း
`ရၿပီ၊ အားလံုး၊ စမယ္´
ဆရာ့အသံေပၚလာသည္။ ဆိုင္းခန္း(အကခန္းအျပင္ဘက္တြင္ နားေထာင္ ၾကည့္ေနၾကေသာ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူ ပရိသတ္က မနဲလွပါ။
`ေမာင္ေဌး၀င္း´
`ပတတ္၊ ဂ်ိ´ ဆိုသည့္၀ိုင္းမွ ပတတ္ဟုေခၚသံႏွင့္ ပတ္မမွ ဂ်ိဟု ဆို ့လိုက္သံ ထြက္ေပၚလာသည္။
`မင္းတို ့မွတ္ထား၊ ဒါ ပထမဆံုး သင္ခန္းစာပဲ၊ ေနာက္ကို စမယ္လို ့တေယာက္ကိုတေယာက္ လိုက္ေမးေနစရာ မလိုဘူး၊ ၀ိုင္းဆရာက ပတတ္ဆိုတာနဲ ့ပတ္မက ဂ်ိလို ့ခံေပးမယ္၊ က်န္တဲ့လူေတြ အားလံုး၊ အသင့္ျဖစ္ေအာင္ ခ်က္ျခင္းလုပ္ၾကေပေတာ့´
`ကဲ၊ တီးေပးေတာ့´
ဆရာ့ `မီးေရးဒိုဆို ဒိုေရဒိုေရ မီးေရးဒိုဆိုဒို၊ မီးေရမီးေရ မီလားဆို၊ မီးေရမီးေရ လာေရးဒို´
နွင့္အတူ က်ေနာ္တို ့ခုႏွစ္သံခ်ီ ပထမပုဒ္ကို စုေပါင္း၍ စတီးၾကပါၿပီ။
`ေရႊဘုန္းေတာ္ တိုးပါလို ့၊ ေရႊမိုးေတြရြာ၊ ႏိုင္ငံေတာ္ ျပည္အေရးက သာလွတယ္ေလး´
ပတ္၀ိုင္းမွ သီခ်င္း သံစဥ္ကို လိုက္မတီးပါ၊ သူ ့ဆီမွ တူးေပ်ာင္းေပ်ာင္း တူးေပ်ာင္းေပ်ာင္း တူးေပ်ာင္းေပ်ာင္း ဆိုေသာ အသံသာ မွန္မွန္ထြက္ေပၚလာပါသည္။ ဆရာက ၿပီးေတာ့ရွင္းျပသည္၊ က်ေနာ္တို ့ယခုအပုဒ္မ်ားတြင္ ပတ္မမွာ ေပးေနေသာ ဗ်ီးဘိန္ ဗ်ီးဘိန္ ဗ်ီးဘိန္ထင္း ဆိုတဲ့ ပတ္မခ်က္က ေမ်ာက္မင္းအူသံတြင္ သံုးေသာ အမဂၤလာ ပတ္မခ်က္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သို ့ရာတြင္ ေမ်ာက္မင္းအူသံတီးလွ်င္ ပတ္၀ိုင္းမွ အခု တီးေပးေနေသာ တူးေပ်ာင္းေပ်ာင္း တူးေပ်ာင္းေပ်ာင္း တူးေပ်ာင္းေပ်ာင္း ဆိုတာမပါေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္ ယခု ပတ္၀ိုင္းမွ ေခၚေပးေနေသာ အသံပါမွ မဂၤလာ ျဖစ္၍ ၀ိုင္းဆရာမွ အပ်င္းၾကီးလို ့ေခၚမေပးလွ်င္ အမဂၤလာ ျဖစ္သြားမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ။
ရကြင္းခ်က္ၾကည့္ပါအံုး၊ မွတ္ခိုင္းတာက ဂ်ိမ္းတုတ္တုတ္၊ တုတ္တုတ္၊ ဂ်ိမ္းတုတ္တုတ္ တုတ္တုတ္ ပတ္မခ်က္ႏွင့္ တျခားဆီ
`ေရႊဘုန္းေတာ္ေရာင္ ေနလို ေတာက္ပါလို ့ ေရႊစက္ေအာက္မွာတဲ့ တူညီညီ၊ မိုးသံ ေလသံႏွင့္ နတ္ေရကန္ သာေမာ၊ ၀ေျပာငဲ့စီ၊ (မင္းေပါင္းခပါတဲ့ ေနေတာ္ျပည္ ေနေတာ္ျပည္) ၂။ ေရသီတာ ၾကာအင္း ေမႊးပါဘိျခင္း´
ဆရာ စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ လိုက္ဆိုေနပါသည္။ ဆရာ ့အသံကေကာင္းလွပါေပ့ ဆရာ့မ်က္ႏွာ အင္မတန္ကိုယ္လုပ္ခ်င္ေနေသာ အလုပ္ကို စိတ္ၾကိဳက္လုပ္ရ၍ ေပ်ာ္ရႊင္ေနေသာ မ်က္ႏွာ၊
ေရႊဘုန္းေတာ္ေရာင္ ႏွစ္ေခါက္ၿပီးသြား၍ က်ေနာ္တို ့လက္တီးမ်ား ေတာင္ထိပ္ေပၚမွာကို ကူးပို ့ခ်ုိးခ်လိုက္ၾကသည္။
`ေတာင္ထိပ္ေပၚမွာ ႏြယ္ခ်ဴိေနွာပါလို ့၊ ဥၾသတြန္တဲ့ လရာသီ၊ ကဆုန္နယုန္ ၀ါဆိုပန္း လန္းျပန္ခဲ့ၿပီ၊ (တေပါင္းလရယ္တဲ့ ပြဲေတာ္မွီ ပြဲေတာ္မွီ)၂၊ သရဖီနဲ ့ ကံေကာ္ပန္း၊ ျမတ္စြယ္ေတာ္ ယဥ္မဆံုးတယ္ သံုးေတာ္ရပန္း´
အလို၊ ၀ိုင္းႏွင့္ ပတ္မက အခ်ဳိးေျပာင္းသြားပါကလား၊ သံမွန္သံစဥ္ထဲတြင္ Semi-quaver ေတြႏွင့္ စိတ္ေနေအာင္ တီးေနၾကေသာ က်ေနာ္တို ့သီခ်င္းသံၾကားထဲတြင္ သူတို ့ႏွစ္ေယာက္ ေဆာ့ေနၾကပါၿပီ၊ တူးေပ်ာင္းေပ်ာင္း တူးေပ်ာင္းေပ်ာင္း တူးေပ်ာင္းေပ်ာင္း ေဗထိဟူေသာ Repetitive ဒိုးခ်က္မွ ခြဲထြက္လာခါ၊
၀ိုင္း။ ေဗတိုးပတ္
ပတ္မ။ ေဗထီပတ္
ေဗတိုးပတ္
ေဗထီပတ္
ေဗတိုးေဗတိုးပတ္
ေဗထီေဗထီပတ္
ေဗတိုးေဗတိုးပတ္
ေဗထီေဗထီပတ္
ေဗတိုးပတ္ေဗ
ေဗထီးပတ္ေဗ
ေဗတိုးပတ္ေဗ
ေဗထီးပတ္ေဗ
ေဗတိုးပတ္ေဗ၊ တိုးပတ္ေဗ
ေဗထီးပတ္ေဗထီးပတ္ေဗ
ေဗတိုးပတ္ေဗ၊ တိုးပတ္ေဗ
ေဗထီးပတ္ေဗထီးပတ္ေဗ
ေပါင္ေပါင္
ေဗဗထီဗိန္ထိ
ေပါင္ေပါင္
ေဗဗထီဗိန္ထိ
ေပါင္းေပါင္ေပါင္ေပါင္
ၿဗီးၿဗီးၿဗီးၿဗီး
ေပါင္ေပါင္ေပါင္ေပါင္
ၿဗီးၿဗီးၿဗီးၿဗီး
အဲဒီမွာ က်ေနာ္တို ့ဘက္က ေတာင္ထိပ္ေပၚမွာ ပထမပုဒ္ၿပီးသြားလို ့ သူတို ့ကလံဲ တပ္ေဗတုိေဗတိုေဗတို ေဗတုိေဗတိုေဗတိုတပ္ ထီထီထင္းေပါင္ေဂ်ထိဆိုၿပီး အရင္ တူးေျပာင္းေျပာင္းကို ျပန္ေရာက္သြားေလရဲ ့၊
ျမတ္စြယ္ေတာ္ယဥ္မဆံုးတယ္ သံုးေတာ္ရပန္း ၿပီးသြားတာနဲ ့
`(ေဘာ္ျဖဴေဘာ္ျဖဴ ျမင္းပ်ံနဲ ့လူ၊ ေဘာ္ျဖဴခြာခင္း ေျပးပါဘိခ်င္း)၃။´
အိုဗ်ာ၊ ေနာက္ surprise တစ္ခု၊ ကိုသန္းထြဋ္ရဲ ့ ပတ္မခ်က္ဟာ ကဆုန္ေပါက္ေနတဲ့ ျမင္းရဲ ့ခြာသံ၊
ဗ်ီးဗထိဗ်ိ၊ ဗ်ီးဗထိဗ်ိ၊ ဗ်ီးဗထိဗ်ိ၊ ဗ်ီးဗထိဗ်ိ၊
ဆိုင္းခန္းဟာ ပတ္မသံ ရကြင္းသံေတြနဲ့ ျမိဳင္လွခ်ည့္၊ အျပင္ဘက္မွာ အၾကီးအက်ယ္ ကေနၿပီထင္ၿပီး အေျပးအလႊားေရာက္လာတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကို ျမင္ေနရတယ္၊ က်ေနာ္တို ့ေသြးေတြ ဆူလာတယ္၊ ၾကက္သီးေမႊးညင္းထလို ့၊
`မီးေရးဒိုဆို ဒိုေရဒိုေရ မီးေရးဒိုဆိုဒို၊ မီးေရမီးေရ မီလားဆို၊ မီးေရမီးေရ လာေရးဒို´
ဗိန္းေမာင္းျပန္၀င္လာၿပီ၊ အခုေတာ့ၿဒန့္ဆိုတဲ့ ေနာက္မွာ၊
ေရး၊လာ၊ တီ၊ ေရးတီလား ဆို ဆိုၿပီး ေတတ်ာသတ္ေနတယ္၊ ေျဗာင္းကနဲ
လားဆိုဖါေရ ဒိုလာဒိုေရဖါ ဆိုတဲ့ ဦးဘသန္း ပြဲၾကိဳက္ခင္ အစမွာ ၀င္ထားတဲ့ တီးလုံးေလး၀င္လာတယ္၊
ဆရာက လိုက္ဆိုျပတယ္၊
လာျပန္ၿပီတဲ့ ဆိုသေလတဲ့
ေနာင္ ဖါဆိုလာဖါဆိုလာ လာဒိုဖာဆိုလာဆိုတဲ့ အေခၚေလးကို ဆရာက
`တကၠသိုလ္၊ တကၠသိုလ္၊ တကၠသိုလ္´တဲ့၊ အို စိတ္ေတြထဲ ၾကည္ႏူးလိုက္တာ၊ အခုျပန္ေရးေနတဲ့အခ်ိန္ေတာ့ မ်က္ရည္စို ့စရာေပါ့၊ တကယ့္ သမားစဥ္အဆိုက ေရႊျမို ့ေတာ္ပါ၊ ဆရာက က်ေနာ္တို ့ရဲ ့တကၠသိုလ္လို ့ေျပာင္းဆိုေပးလိုက္တာ ဒိေန ့အထိ မ်က္ေရက်စရာ ဂုဏ္ၿပဳမႈပါပဲ
`တကၠသိုလ္ဆိုင္း´ ဆိုၿပီး ခုနွစ္ေပါက္မွာ ေတတ်ာသတ္ပလိုက္ပါတယ္။
ကိုသန္းထြဋ္က ထီထီနဲ ့ပတ္မကို အသံေပးေနေသးတယ္ ေနာက္ဂ်ိဆိုၿပီး ပိတ္လိုက္မွာ ဆိုင္းခန္းတခန္းလံုးျငိမ္ၾကသြားတယ္၊
စုမတီးခင္ တဖြဲ ့စီ သီခ်င္းတက္ေနၾကတယ္၊ ဘာေတြ လုပ္ေနၾကမွန္း မသိ၊ ဘယ္လို ေပါင္းစပ္မယ္ မသိ၊ တီးလဲတီးေရာ တီးေနတဲ့လူေတြေတာင္ မထင္ထားတဲ့ စုေပါင္းမႈ၊
ျမန္မာ့ဆိုင္းပညာ၊
နားေထာင္ၾကည့္ေနတဲ့လူေတြတင္မက တီးထုတ္ ဖန္တီးလိုက္တဲ့လူေတြကိုယ္တိုင္ကို ကိုယ့္ဘာသာ အံ့အားသင့္ၿပီး ျငိမ္ေနမိၾကတယ္။
`ေအး အဲဒါ ဆိုင္းပညာပဲ၊ ေနာက္ စံနစ္မက်ထိန္းသိမ္းထားတာမဟုတ္ဘူး၊ ဆရာ့ဆီမွာ အဘစိန္ေဗဒါဆီကေန အေမြရလိုက္တဲ့ နန္းတြင္းပုရပိုက္ျဖဴေတြရွိတယ္၊ ဘယ္သီခ်င္းဘယ္အပုဒ္မွာ ဘယ္စည္းနဲ့တီးရမယ္၊ ပတ္မခ်က္က ဘယ္လိုေပးရမယ္၊ အသံက ဘယ္ကီး စသည္၊ စနစ္တက် ထိန္းသိမ္းခဲ့ၾကတဲ့ ပညာေတြပဲ၊ ဒါေတြနဲ ့လြဲဖယ္ တီးမႈတ္လို ့ကေတာ့၊ အတီးသမားဆိုရင္ လက္ျဖတ္၊ အဆိုသမားဆိုရင္ လွ်ာျဖတ္ပဲ´
`အေဖေမာေနၿပီ၊ ထိုင္လိုက္အံုး´ အခုမွပဲ သူ ့ကို သတိျပဳမိလိုက္သည္။
`ဆရာ ဒီေန ့အတြက္ ဥာဏ္ပူေဇာ္ခပါ ခင္ဗ်ား´
အပန္းေျဖရိပ္သာ စာေရးၾကီး အကိုေစာက ဥာဏ္ပူေဇာ္ခေငြကို စာအိပ္ေလးျဖင့္ လက္ကမ္းေပးသည္။
ဆရာက က်ေနာ္တစ္ခါမွ မျမင္ဘူးေသာ၊ ေနာင္က်ေနာ္လဲ အတုခိုးေလ့ရွိေသာ ကိစၥေလးတစ္ခုကို လုပ္ျပပါသည္။
က်ေနာ္တို ့ဆိုင္းခန္း၏ ေျမာက္အရပ္ဘက္တြင္ရွိသည့္ မႏၱေလးျမိဳ ့ဘက္သို ့မတ္ရပ္ မ်က္ႏွာမူၿပီး လက္အုပ္ခ်ီလို ့
`ဆရာသမားမ်ား သင္ၾကားေပးေသာ အတတ္ပညာျဖင့္ ယခုကဲသို ့ လုပ္ကိုင္ စားေသာက္ႏိုင္ပါသျဖင့္၊ ဆရာသမားတို ့၏ အက်ဳိးေက်းဇူးကို ေအာင့္ေမ့ သတိရ ပူေဇာ္အပ္ပါသည္´တဲ့ ခင္ဗ်ား။
ယေန ့ ၁၉-၆-၂၀၁၂ေန ့ ရြာစားေဌး၀င္းနဲ ့စည္း၀ါး ရကြင္း ပတ္မဆရာ ခ်ဳိသန္းနဲ ့ ဖုန္း အၾကာၾကီး ေျပာျဖစ္ရာမွ ပတ္မခ်က္မ်ား၊ ရကြင္းခ်က္မ်ား ျပန္လည္ ျပင္ဆင္ ျဖည့္စြက္ပါတယ္
ဂုဏ္ယူစရာလား ေတြးစရာလား ဒီခုႏွစ္သံခ်ီမ်ားကို ဆရာ့ဆီမွာ ရြာစားေက်ာ္ စိန္ဗိုလ္တင့္ကိုယ္တိုင္ လာတက္တာကို ဆရာက သင္မေပးခဲ့လို ့ သိရပါေၾကာင္း
ခုႏွစ္သံခ်ီ (၅)
ရီရီဆိုင္းဆိုင္း ခုႏွစ္သံခ်ီ နံပါတ္ ၃
(ရီရီဆိုင္းဆိုင္း၊ မႈိင္းမႈိင္းညိဳျပာ၊ မိုးတဲ့မိုးတိမ္လႊာငယ္ေလး၊)၂။( ျမသား၊ တိမ္မိလႅာ၊ လြမ္းတဲ့ လြမ္းေအာင္သာ၊)၂။ က်ဳးႏႊဲ၊ က်ဳးႏႊဲ၊ က်ဳးႏႊဲ၊ က်ဳးႏႊဲ၊ ရြာ၊
(ပြင့္စငယ္ ေရႊ၀ါ၊ ပန္းတဲ့ပန္းျမတ္စြာ၊ ) ၂။
အခါေရာက္ခ်ိန္ နီးခ်ည့္ေလး၊ အခါေရာက္ခ်ိန္ နီးခ်ည့္ေလး၊ အခါေရာက္ခ်ိန္ နီးပင္သာ နီးခ်ည့္ေလး၊ အခါေရာက္ခ်ိန္ နီးပင္သာ နီးလို ့ ေမာင္မင္းၾကိဳက္ေတာ္မူေလတည့္မွ ေမာင္မင္းၾကိဳက္ေတာ္မူ၊
ပုပၸါး ပုပၸါး ေတာင္ေတာ္ေရႊပုပၸါးရယ္က၊ ပုပၸါးငယ္သာ၊ ေတာင္ေတာ္သာ၊ ပန္းတဲ့ပန္းျမတ္စြာ၊
အခါေရာက္ခ်ိန္ နီးခ်ည့္ေလး၊ အခါေရာက္ခ်ိန္ နီးခ်ည့္ေလး၊ အခါေရာက္ခ်ိန္ နီးပင္သာ နီးခ်ည့္ေလး၊ အခါေရာက္ခ်ိန္ နီးပင္သာ နီးလို ့ ေမာင္မင္းၾကိဳက္ေတာ္မူေလတည့္မွ ေမာင္မင္းၾကိဳက္ေတာ္မူ၊
ရီရီဆိုင္းဆိုင္းကို ငါးသံလည္ၾကိဳးလို ေခၚၾကတယ္၊ ကီးငါးမ်ဳိးမွာ လည္ေနလို ့ပါပဲ၊
ၾကိဳးသီခ်င္းတီးတယ္ဆိုေပမဲ့ ဆရာ့ရဲ ့တီးဟန္ဟာ လက္စြမ္းျပတီးေနရသလိုပါပဲ၊ ဒါေပမဲ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ႏိုင္ငံေတာ္ဆိုင္း (စိန္ခ်စ္တီး)က တီးေနတဲ့မူနဲ့ မတူေတာ့ဘူးေျပာတယ္၊
(ရီရီဆိုင္းဆိုင္း၊ မႈိင္းမႈိင္းညိဳျပာ၊ မိုးတဲ့မိုးတိမ္လႊာငယ္ေလး၊)
ဒီအပုဒ္ဟာ ကီးအေနနဲ ့ဆိုရင္ ကီးဂ်ီေပါ့ ငယ္ေလးဆိုတဲ့ ထန္ ့ဒူေလထန္း ဒူေလထန္းဟာ ေလးေပါက္ထန္ ့အတြဲနဲ ့က်သြားတယ္ ေျခာက္ေပါက္သံမွန္သီျခင္းေတြဆိုရင္ ကီးစီ တစ္ေပါက္ ထန္ ့နဲ ့အသံက်တယ္
( ျမသား၊ တိမ္မိလႅာ၊ လြမ္းတဲ့ လြမ္းေအာင္သာ၊)၂။ ပထမအေခါက္မွာ ပုံမွန္တီးလိုက္ၿပီး ဒုတိယအေခါက္ကို ပတ္မနဲ ့လွိမ့္ပလိုက္တယ္၊ ကီးဂ်ီထဲမွာ ဒုတိယအေခါက္ ပတ္မနဲ ့၀ိုင္းနဲ ့လွိမ့္ေနတဲ့အခ်ိန္ေတြ က်ေနာ္တို ့လက္တီးေတြကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္ Semi quaver နဲ ့ေပါ့
က်ဳးႏႊဲ၊ က်ဳးႏႊဲ၊ က်ဳးႏႊဲ၊ က်ဳးႏႊဲ၊ ရြာ၊
တစ္ေခါက္ထဲပါ၊ အသံခ်ိန္းေတာ့မယ္၊ ပထမ က်ဴးႏႊဲဟာ ေလးေပါက္ထန္ ့ေနာက္က်ဴးနႊဲက ငါးေပါက္ထန္ ့ ႏွစ္ခါျပန္ေကာက္ၿပီးတာနဲ ့ရြာဆိုတဲ့ အသံမွာ ငါးေပါက္ကို ခ်ိန္းပလိုက္တယ္၊ ငါးေပါက္ဆိုတာ၊ သံရိုးသီခ်င္းေတြ တီးေနတဲ ့ ၾကိဳးငါးေပါက္ပါပဲ။
(ပြင့္စငယ္ ေရႊ၀ါ၊ ပန္းတဲ့ပန္းျမတ္စြာ၊ ) ၂
အေျခခံၾကိဳး တံတ်ာထဲက ထက္စငယ္ေကာင္းကင္ မိုးတဲ့မိုးတိမ္ျပင္ပါပဲ၊ ဒါေပမဲ့ ဆိုင္းတီးကြက္နဲ ့တီးတာ လွသလားမေမးနဲ ့၊ ငါးေပါက္က်၊
အခါေရာက္ခ်ိန္ နီးခ်ည့္ေလး၊ ပထမဆံုးအခါမွာ ဆိုလာဒို (အခါ) ေနာက္ ေရာက္ခ်ိန္ နီးခ်ည့္ တီဆို လာဒိုဒိုဒို၊ မီေရတီလာ တီဒို တီဆို (က်ေနာ္ လြယ္ေအာင္ key C နဲ ့ပဲ ဒိုေရမီဖါကို ေရးေပးေနတာပါ) `ေလး´ ဆိုတဲ့ အခ်စာသားကို၊ ဖါဒိုေရဖါေရဒိုလားဖါ၊ ဆိုၿပီး ငါးေပါက္ကို ခ်လိုက္တယ္၊
ဒုတိယအခါ အခါေရာက္ခ်ိန္ နီးခ်ည့္ေလး၊မွာ အခါကို အဲဒီမွာ အျမန္လာဒိုဖါ လာဆိုဖါ လာဒိုဖါ လာဆိုဖါဆိုၿပီး လက္တီးအားလံုးက လက္စြမ္းျပတီးတယ္ ၀ါးက သံုးခ်က္စည္းဗ်။ ၾကိဳးတီးေနတာနဲ ့မတူဘူး လက္စြမ္းျပ တီးေနသလိုပဲ၊ (ဒါေၾကာင့္လဲ စိန္ဗိုလ္တင့္က လာတက္တယ္ေျပာရမလားပဲ)
ေရာက္ခ်ိန္ကို တီဆို လာဒိုိဒိုိဒို၊ နီးခ်ည့္က အရင္အတိုင္း မီေရတီလာ တီဒို တီဆို
`ေလး´ကို ဒိတစ္ခါ သံုးေပါက္ မွာ လာ၊လာလာလာ၊ ဆိုလာဆိုဖာ ေရလာဆိုၿပီး တင္ထားတယ္၊ (သံုးေပါက္ ကီးေအေပါ့)
တတိယ အခါက အခါေရာက္ခ်ိန္ နီးပင္သာ နီးခ်ည့္ေလး၊
`အခါ ေရာက္ခ်ိန္´ဆိုတာကို လြယ္လြယ္ေျပာရရင္ ကိုသန္းလိႈင္ရဲ ့တေဆာင္းသစ္ျပန္ၿပီထဲက တမ္းတ မွန္းဆ လြမ္း၇ပါၿပီဆိုတဲ့ အပုဒ္မွာ စႏၵယားလွိမ့္ထားတဲ့ ငါးေပါက္အလွိမ္ ့ (ကီးစီမွာေတာ့ ေရ၊ ေရးဒိုတီလာ၊ ေရ၊ ေရးဒိုတီလာ၊ ေရ၊ ေရးဒိုတီလာ၊ေရးဒိုတီလာ၊ ေရးဒိုတီလာ)ဆိုၿပီး အလွိမ့္တီးထားတယ္၊
ပတ္မက ေဗထိ ေဗထိဆိုၿပီး ဆို ့ေပးတာကို ရကြင္းၾကီးက ရင္ဘတ္ ဘရိတ္နဲ ့ခ်မ္းဟိ (ဟိဆိုတာ ရင္ဘတ္နဲ ့အသံရွိန္ကို ရပ္ပလိုက္တာ၊ ဒရမ္မွာ shell ကို ေခါက္ၿပီး လက္နဲ ့ဖမ္းထိန္းလိုက္သလိုေပါ့၊ ဘယ္ေလာက္ အဆင့္ျမင့္တဲ့ ပညာရပ္မ်ားပါလဲ)
နီးခ်ည့္က အရင္အတိုင္း မီေရတီလာ တီဒို တီဆို
`ေလး´ကို လဲ အ၇င္အတိုင္း သံုးေပါက္ မွာ လာ၊လာလာလာ၊ ဆိုလာဆိုဖာ ေရလာဆိုၿပီး တင္ထားတယ္
စတုတၱ ေနာက္ဆံုး အခါ ေ၇ာက္ခ်ိန္ကို က်ဴးႏႊဲတံုးကလို မ်ဳိး ၿဒန္ ့နယ္ (သံုးေပါက္ ၿဒန္ ့) ေလးထန္ ့နဲ ့မွာ တင္ထားၿပီး နီးပင္နီးလို ့ဆိုတာကို ဆိုဆိုဖါဖါ ဆိုေရ မီေရလို ့တီးၿပီး ေလးေပါက္ေအာက္ျပန္ကို ခ်ိန္းပါေတာ့တယ္၊
ေမာင္မင္း ၾကိဳက္ေတာ္မူေလတည့္မွ ဆိုေရဒို တီဖါဆို ေရးဒိုတီဖါ လားဆို မီေရ၊(အသံတူက အရပ္ထဲက ေျပာၾကပေစကြယ္ ဒီပြဲရူးေၾကာင့္ခက္ရခ်ည္ ့ရဲ ့)
ေနာက္ဆံုး ေမာင္မင္းၾကိဳက္ေတာ္မူက တံတ်ာထဲက သည္မိုး သည္မိုးဆိုတာကို ခုႏွစ္ထန္ ့ တစ္ထန္ ့တြဲေတြမပစ္ပဲ ဆရာက ေရဒိုေရတီ ဒို တီဒိုဆိုလို ့ပူးတီးၿပီး ပတ္၀ိုင္းက ေဗတိုဆိုတာနဲ ့အညီ ဖါဆို ဒိုဆိုလာဆိုလို ့သပ္ၿပီး
ပုပၸါး ပုပၸါး ေတာင္ေတာ္ေရႊပုပၸါးရယ္က၊ ပုပၸါးငယ္သာ၊ ေတာင္ေတာ္သာ၊ ပန္းတဲ့ပန္းျမတ္စြာ၊ကိုတီးပါတယ္၊ အဲဒီအပုဒ္က က်ေနာ္တို ့ေနာက္ပိုင္း အပ်ဳိေတာ္ၾကရင္ ျပန္ပါလာၿပီ။ ပတ္မလွိမ့္ေပါ့၊ ကီး ပုလဲထဲမွာပါ၊
ဒါၿပီးတာနဲ ့အခါေရာက္ခ်ိန္ျပန္၀င္၊ ေနာက္ ဗိန္းေမာင္းနဲ ့ေတတ်ာသတ္ပါၿပီ။
ေမာလိုက္တာ၊ ျပစရာ တီးလံုးကလဲ မရွိ၊ စႏၵယားေဘးခ် တီးၾကည့္ၿပီး ေျပာေနရပါတယ္
ဒီအခ်ိန္မွာ ပြဲခင္းဟာ ၿငိမ္ေနပါၿပီခင္ဗ်ာ၊ ပြဲဦးအပ်ဳိေတာ္ထြက္ေတာ့မယ္လို ့အားလံုးသိေနၾကပါၿပီ၊
ဒါကို ဘာျဖစ္လို ့ေစာင့္စားေနၾကပါသလဲ၊
အရင္ေခတ္က ပြဲၾကည့္က လူပ်က္ၾကည့္ဘို ့လာတာမဟုတ္၊ စတိတ္ရႈိးနားေထာင္ဘို ့လာတာမဟုတ္၊
မင္းသားနဲ ့မင္းသမီး နားေထာင္ဘို ့ၾကည့္ဘို ့လာတာကလား
ေခါင္းေဆာင္မင္းသားနဲ ့မင္းသမီးဟာ အစဥ္အလာအရ ပြဲဦးအပ်ဳိေတာ္ (ေနာက္ဆက္ေရးပါ့မယ္)မွာ သိၾကားနတ္သံကို မင္းသားကိုယ္တိုင္နဲ ့ရြာေတာ္ရွင္ နတ္သံကို မင္းသမီးကိုယ္တိုင္ ပစ္ရပါတယ္ (ဆိုရပါတယ္)၊ အဲဒီမွာပဲ အသံအရည္အခ်င္းကို ဆံုးျဖတ္လို ့မၾကိဳက္ရင္ တခ်ဳိ ့ပြဲပရိတ္သတ္က ျပန္ပါၿပီခင္ဗ်ား
နမူနာေတြက က်ေနာ္တို ့သင္ခဲ့ရတာနဲ ့နညး္နည္းေတာ့ မတူ ဆရာဦးဟန္ပတို ့မူပါ
No comments:
Post a Comment